Sen ve Ben Şiiri - İlyas Kırlı

sokakların serseri çocuğu
tek kişilik kavgaların kara gözü
ve yırtık gömlekli
ve dudağı patlamışken ben....

sen;
eteğinin fırfırındaki havalarda
bir cep dolusu mıngır için rüzgara teslimsin
sen;
çöpe atılacak ne varsa bu kafalarda
saklamışsın beyninde aşkı unutup

ne gelecekce sahte bakışlarından bu başıma
neron'u olurum bu caddelerin ve bu şehrin
hiç aldırmam donup kalan göz yaşına
yangınım yüz yerimde,sönmeyen bir tek kahrım

sen;
mecnuna mecbur değilsin ki
leyla bile olamadın bu garibin gönlünde,
sen;
çöl kalmış kalbinle köle ararken kızgın kumlarda
yanık bir yerin kokacak hep
sen;
gülmeyi satın aldığın, köşe başlarında içerken
çilingir sofrandaki aşkları
ben;
gardiyanı olacağım sarhoş gecelerin
ve sen kokan her pisliğin
ben;
terkedilmişliğin ve daha nicelerin
edilmemiş intiharındayım
ben
bu şişe diplerinde okvaryum balığı iken
sen;
sendin çengeli elinde, başımda dolaşan
ve bir salyanyongoz gibi ruhuma bulaşan,
evet sendin
çöpllüğe benzeyen yüreğinde benle dalaşan
çıkıyorum çöplüğünden
hemde bir daha denemeksizin,
hadi uğurlar ola
burjuva kokan çöp tanrıçası...