Bazen günlerce iyi oluruz
Bazen de ufak şeylere bile bozuşuruz
Gün gelir kumrular gibi anlaşırız
Bazen de deliriyor muyuz sen ve ben
Birlikte yaptığımız şeyler sayılıdır
Gün geliyor soruyorum şimdi bunların acaba yerimidir
Acaba havasından ya da suyundan mıdır
Çoktandır şöyle birlikte hava almaya çıkmadık sen ve ben
Çocuklar büyüdü görevleri de onlarla birlikte büyüdü
Kader bizi arkasından ailece gurbet ellere sürdü
Yıllarda sanki hep bizimle birlikte yürüdü
Bana kalırsa yıpranıyoruz sen ve ben
Şimdiye kadar hep çalışıp çabaladık
Kendimizin zevkine bir saat bile ayıramadık
Yürekten bir kahkahayla şimdiye kadar hiç gülemedik
Şimdi de galiba gülmeyi unuttuk sen ve ben
Haziran 1993
Tahmine YıldırımKayıt Tarihi : 26.2.2006 14:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tahmine Yıldırım](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/02/26/sen-ve-ben-178.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!