Sen ve Ben Şiiri - Orhan Tuncay

Ne sen beni anladın, ne dinledim ben seni
Yoğruldu dram oldu, oynanan bu komedi
Söküp atmak imkansız bağırdaki hançeri
Çöle gömdük sevgimizi susuzlukta yanarken

Ne gözlerde fer vardı, ne gönülde sıcaklık
Buz kestik ikimiz de dönülmez yoldayız artık
Acıyınca kalplerimiz kurtulacağız sandık
Buzla ördük sevgimizi sıcaklığa kanarken

Ne benlikten kurtulduk, ne sevgiye başvurduk
Kendi yolumuzu tuttuk başımıza buyruk
Bizler bilinmez kavşağın ufkunda kaybolduk
Yerde gördük sevgimizi yolumuzu ararken

Ne sen bana yar oldun, ne ben oldum bahtiyar
Dolu dizgin koşarak, ezip geçti bizi yıllar
Öfke ateşidir, kırık kalpleri hızla sarar
Küle verdik sevgimizi nedenini sorarken