Sen Ve Ben Şiiri - Elazığlı Mustafa Kaya

yağmur sesleri altında
savruluyorduk
kilitli kapıları çalıyorduk
dağınık kalabalıklara karışıyoruz
caddelerin perişanlığında
korkusuz ayaklarımız
öç alır gibi acele ediyor
şehre gizlenmiş sırları
pas tutan gözlerimiz bulamıyor
sen ve ben
ölünce ayrılırdık biz ancak
yalnızlığı iyi bilirdik
sevmeye yetmedi kalplerimiz
kar yağdı şehre bir gün
çığ altında kalmaktan beter
kendimizle kaldık
rüzgar gibi geçti yıllar
her şey değişerek
her şey unutularak
yağmalandı her yer
yeniden kazıldı kabirler
hiç ara vermedi ölümler
umutlarımızı kaybetmedik
sen ve ben ayaktaydık
karanlık kefenleriyle geceler
her gün üzerimizi örterdi
pusu atan rüyalarımız
bizi gözetlerdi
insanın doğum ve ölümleri
yakamızı hiç bırakmadı
ölümlerle yaşamaya alıştık
biz severek ölümü bekledik
birbirimize söz verdik..

mustafa kaya
22.01.2024