Sen Ve Bana Olan Sevgin Annem

Çok aramadım seni, gözlerimi açtım ve sen karşımdaydın.
Denizin ne olduğunu bilmeden yakamozu gördüm gözlerinde,
O ışıkla baktın bana hep.
O bakışlarında tanıdım, içimi sıcacık saran sevgini.
Gözünden sakınırdın öte git demezdin hiç.
Arada bir eserdin gürlerdin ama yağmur yağdırmazdın hiç.
Yağmur yağdırmazdın ama,
Hep verimli hep bereketliydi toprağın.
Bastığın yerlerden rengarenk çiçekler filizlenirdi.
Bilmiyordum öğrendim seninle, sevmeyi ve sevilmeyi.
Öğrendim de bir sana diyemedim seni ne kadar çok sevdiğimi.
Oysa en çok sen biliyordun sevginin kıymetini.
Birde fedakarlığı öğrettin bana,
Ama hiçbir zaman senin kadar fedakar olamadım.
En zor zamanlarında ne yapar eder güneşim olurdun.
O gün ışığı gözlerinden benim için yaşlar akıtsan bile,
Bana sadece gökkuşağını gösterirdin.
Hak etmeyen birçok kişi duydu, ama sana bir türlü diyemedim.
Şimdi desem, sana sıkı sıkı sarılıp.
O güzel yanaklarını bu kez benim sevinç gözyaşlarımla ıslatarak.
Bu kez benim gök kuşağımın altında tüm dünyaya haykırarak,
Desem sana ANNEM SENİ ÇOK SEVİYORUM.
Senin limanından benim için her daim,
Yemyeşil adalara gemiler kalkar biliyorum.