Bir sabah uyandığımda
Baharı avuçlarına vermeyi isterdim hep.
Bir gün anladım ki yanılmışım.
Sen gidince baharı yerine koydum onunla teselli buldum.
Oradaydın aslında gitmemiştin biliyordum.
Uzaktaydın ama benimle aynı nefesi alıyor aynı güneşte ısınıyordun.
Aynı gökyüzünde aynı maviliklere bakıyordun.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta