Sen ve Annem Şiiri - Ethem Turan

Senin yokluğun çökünce içime
Annemi aradım teselli olsun diye
Bir sen anlıyordun beni
Birde annem nedense
Birsen kıyamıyordun bana
Atıp gidemiyordun
Banane diyemiyordun
Birde annem nedense
Sarıldığım dallar zamanla kırılıyordu
Kimide yağlı kayış gibi sıyrılıp gidiyordu
Ellerim hep boş
Sadece sızısıyla baş başa kalıyordu
Birsen kalıyordun önümde
Birde önünde eğildiğim annem
Ömrümün değerini biçiyordum İkiniz için
Değeri hep yok çıkıyordu
Yaşamın güzellikleri
Sizin için yok oluyordu gözümde
Sizin beni atmayışınız gibi
Atamıyordum bende
Dağları esir edemesem de
Diyar edebileceğimi
Sizin beni bildiğiniz kadar biliyordum
Sevginin gücünü bedenimde ki etkisini
Sizin için yapabileceklerimi
El bombası gibi infilak edip
Kendimi yok edebileceğimi
Biliyordum.
Kader dedim hep yaşadıklarıma
Benim yolum,benim yaşamım
Ölçmeyi istemedim hangisinin üstün olduğunu
İkisinin de yaşam umudum olduğunu biliyordum
Her ne kadar uzakta olsa
Seviyordum gönlümden
Gönül, yarasını içinden çekiyormuş meğerse
Akan kan görünmüyormuş gözden düşünceye kadar
Görecek yok ki zaten
Onlar uzak
Gönül pınarı kanasın için için içinden