Sen Ve Ankara Şiiri - Hakan Nizam

Ankara bana benzer ben Ankara’ya
Kışları anlatır yalnızlıktan üşüyen ellerimi
Ve kurak geçer her günüm, her nefesim.
Bir anlıktın Ankara yani bir ömür
Eylemlerde, sloganlarda bıraktım maceracı gençliğimi
Nerde o eski ben ve Ankara
Her yaş için bir umut
Her gün bir kırıklıksın gönlümde
Ve her saniye değişirim sen gibi.
Ne sevdalar gördün Ankara gönlüm gibi
Ne ayrılıklar, ne ölümler, ne acılar
Sende bilirsin ki Ankara
Beni hem öldüren hem yaşatansın.
Tırnaklarını törpüleyen kızlar süslenirken nazarında
Ömrümüzü törpüledik biz seninle Ankara.
Hiç içten gülüşlerim olmadı benim
Siyaseten gülerdim senden öğrendim.
Her şeye vardı bin bir cevabım
Bir sana ve bir aşka bulamadım.
Bir aşktan yana türküm çalmadı yokuşlarında.
Kutu köşe parklarda yapılırdı her iş
Ciğerim patlar aşkınla ey gönlümdeki dikiş
Nere kaldı o polisten kaçış
Nerede bıraktık Ankara o yeşilleri
O en sevdiğimiz gözlerin yeşilini
Sonbaharda yine yaprak yaprak dökülürken takvimler
Kurumuş yaprak rengi saçlarıyla tüterdi nefesimiz.
Ankara sen yaktın, sen düşürdün bu sevdayı dile
Sen olmasan eğer bağlanmazdım o gözlere
Her ağlayışa, her feryada seni sığdırdım
Bir aşka anlam katamadın, anlatamadın
Öldüm, Karşıyakaya’dan seslenirim sana
Zahmet etme duymaya feryadımı
Aşkıyla öldüren kız artık senin kollarında
Sana emanet, nolur düşürme onu yollara
Düşmesin gönlüne hiçbir sevda
Sarmasın gül tenini kefenden başka.
Kışları bacalardan tüten is
Ve sobada yanan ellerimizle
İçimizde yepyeni bir his
Ve kahrolası sevda düştü gönlümüze.
Unutamazsın Ankara bu saçlar sende ağardı
Delikanlı gururum onda kırıldı
Karşıyaka da bana benzer Ankara sen gibi
Ölü bir şehirsin artık aklımda sevdam gibi
Bıraktığım gibi kalamadınız cümleniz
Mezarımda bari rahat bırakın gül gibi.