Sen Vatanım Şiiri - Bahadır Arif Mete

Ne zormuş yaşamak?
Yaşamaksa adı bunun.
Görmeyince seni bihaber;
Göğüs kafesim…
Çatlar da çatlar!
Haber verin kuşlar,
Avazım dağlara çıkar!
Bekler yolun ürkek yüreğim,
Saplanır da içime,
Hançer gibi hasretin!
Ne hesabı ne kitabı,
Elle tutulmaz…
Yazmaz kalem.
Görülmez gözle ne yapsan!
Yetmiyor hayalin,
Olmadığın gün bile mevsim kış.
Nerde güneş?
Hani güller hani bahar?
Hepsi saklanmış.
Dökülür sabrım bağrımdan,
Azar azar kan damlar.
Kim demiş şifa baldadır diye!
Oysa seni bilseler,
Ki ben…
Buldum şifayı tek sende.
Kalsın süsü dünyanın,
İstemem…
Derler ya;
Razıyım ekmeğim yavan yemeye.
Tuzum da olmasın,
Aşım da…
Ne param ne pulum;
Ne de malım mülküm.
Varsın ya sen!
Kuralım senle boş sofra,
Sen bana bak!
Ben doya doya sana.
Dokun usulca…
Hem tuzum hem aşım,
Yoğum hem varım,
İşte benim vatanım..!