Sevdan ki kaplamış yaşlı gönlümü
İçimde, dışımda sen varsın evlat
Hasretin kavurmuş her bir uzvumu
Korunda, külünde sen varsın evlat
Hasretin koynumda,başımda evlat
Kışımda, yazımda, baharda evlat
Bal, kaymak,şekerler vermiyor bir tat
Lezzette, acıda sen varsın evlat
Hasreti bilmeyen toy insanlarmış
Yaşlı olsalar da ham kalırlarmış
Huy canın altında öyle yaşarmış
Önün de sonun da sen varsın evlat
Ayrılık yükünü çeken bilirmiş
Tatmayana masal gibi gelirmiş
Yaşayan anlarmış, ne zor şey imiş
Vuslat da, acı da sen varsın evlat
Akbaşın dilini bazen uzattın
İsyanda bazen de sus, pus bıraktın
Eğilmez başını uyumlu yaptın
Dirim de, ölüm de sen varsın evlat
(8.04.2005)
Yaşar AkbaşKayıt Tarihi : 17.12.2005 17:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'EVLAT' DENİNCE BOZ BULANIK AKAN SULAR DURULUR.HASTA YATAGINDAN KALKAR..ENGEL KAÇACAK DELİK ARAR.... ZALİM YALÇIN KAYALARA TOSLADIĞININ İDRAKİNE VARIR......KISACA EVLAT BİZLERİN YAŞAMA ZEVKİMİZ....GÜÇÜMÜZ,KUDRETİMİZ...
BİZİ HAYATA BAĞLAYAN UNUSUR...ONLAR OLMASAYDI ŞU VAHŞİ ,RUHSUZ DÜNYA ÇEKİLİRMİYDİ....VEYA BİZDE BİR TAKIM DEĞERLER OLUŞUŞURMUYDU
TÜM YORUMLAR (1)