Sen Varsın Şiiri - İlhami Canbolat

Bir toz zerresinden, dağların zirvesine,
Varlığın hissedilen her zerrede Sen varsın.
Kalplerin atışından, şimşeklerin sesine,
Adın zikredilen her sedada Sen varsın...

Rahmetine sığınıp, mağfiretin umarız,
El açtık Allah'ım, yalvaracak Sen varsın.
Doğumdan ölümüne kulun Sana muhtaçtır,
İlk nefesten, son nefese bir ömürde Sen varsın

Zamanın sahibisin, hükmedilmez ânına,
Ezelden ebede her zamanda Sen varsın...
Sabahın nurundan, gece karanlığına,
Huzuruna geliriz, beş vakitte Sen varsın

Mekânın sahibisin, mekandan münezzehsin
Arz-ı âlemden Arş-ı âleme kâinatta Sen varsın
Dağda, taşta, ovada, su akan nehirdesin,
Yerin derinliğinden, gökyüzüne Sen varsın

Eşyanın sahibisin, mal da mülk de senindir
Lütfedip de verdiğin nimetlerde Sen varsın
Varlığına sevinilip, yokluğuna yerinilen
Emanet bildiğimiz, her varlıkta Sen varsın…