Sen Varsın Şiiri - Hasan Özünal

SEN Varsın…

Şükür; Gün doluyor odama penceremden,
Dünyama giren gün ışığında, Sen varsın.
Bir hayal düşer aklıma, bilmem nereden,
Sisler, ışıklar, nurlar arasında, Sen varsın.

Serçe, sabah nağmesi cıvıldar bahçede,
Seni anlatır, seni söyler her hecede.
Gökteki bulutun çözdüğü bilmecede
Yere düşen, her yağmur damlasında Sen varsın.

Çiçek kokusu dolar toprak kokusuna
Bir fidan direnir yok olmak korkusuna
Tohum bir hayat için yatmış uykusuna
Siyahın, pembe yeşil olmasında, Sen varsın

Kim bilir kaç kere uçtu düştü bir damla
Ağaç meyveyi tohum yaptı bir ilhamla
Rüzgâr toprağı kucaklar candan selamla
Böceğin, çiçekle dost olmasında, Sen varsın

Taşır aylarca o bedeninde kan gibi
Bedenden kıymetli candan öte can gibi
Yeni bir can gelir, yeni bir dünya gibi
O ana sevgisinin olmasında Sen varsın

Helal kaynayan aşta, gözden akan yaşta
Sevgiyle bakan göz, beden taşıyan başta
İnsana aş, bir cana hayat olan taşta
Her nefesimizin can olmasında Sen varsın…

Gözü açmadan kulağa okunan o ezanda
Binde bir saniyede anlamadığımız anda
Atom tanesinden küçük de olsa her mekânda
Şükürden aciz olduğumuz hayatta SEN VARSIN…

Karaman - 2018