Günün her anında sen varsın
Gülen yüzün parlayan gözlerin
Dudağında esrarengiz tebessüm
Var ya alır götürür başka diyara
Yanımdasın bak varlığınla
İşte tam karşımdasın
Bakıyorsun göz bebeklerime
Büyülüyorsun güzelliğinle
Sana öyle alıştım ki
Yokluğun sızlatır yüreğimi
Elim kolum bağlanır
Boşluğa düşer bedenim
Sen benim baharım
Solmayan nadide çiçeğim
Seninle geldi mutluluk
Ebedi seninle güleceğim
Mutluyum Mutluyum mutluyum
Mutluluktan çıldırıp öleceğim
Kayıt Tarihi : 6.5.2006 17:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ZERRİN TAYFUR
Kapısı açıktı kalbimin ve o da buyur bile demeden girmişti...
Kurtçuğun elmaya girmesi gibi...
Geceyi kalbimde geçirdi, kuytu bir köşede uyudu...
Dayalı döşeli değildi kalbim...
Ücra bir yerde gecekonduydu...
O ise bir müddet yanımda kaldı...
Masallar anlattım ona sadece kendi bildiğim masalları,
Kimsenin hiç duymadığı...
Kahve içtik ileride hatırı olsun diye...
Biliyordum hep yanımda kalmayacağını...
Sabah güneşin doğuşuna baktı uzun uzun...
Ve sonra gözlerimin en derinliğinde kendini gördü...
Artık susmuyordu kalbim inadına hızlı çarpıyordu,
Hep yanımda kalmasını isterdim.
O bir sabah gidiyorum bile demeden çekip gitti...
Kalbim kanamıştı...
Onu kalbimde saklayamadığımdan...
Beni de alsaydı ya yanına... Ben de giderdim, ben'den..
Ben ağlıyordum ama onun ağlamasını istemiyordum...
Ağlarsa gözünden de düşecektim..
Çünkü artık ben onun mutluluğunda yaşıyordum...
Yalancı bahar bitmişti kalbime yağmur yağıyordu...
Arkasından kış gelecekti ve ben üşümeye bugünden başlamıştım...
Beklediğim bahar ne çabuk bitmişti böyle, yağmur yerini güneşe bıraktı.
Gökkuşağı çıktı. O gitti hiç gelmedi bir daha.
En beklemediğim zamanda geldi ve en beklemediğim zaman da gitti...
Sarılmak, kime sarılayım ben.
Güle güle mi gittin sevgili, ben ağlarken sen güldün mü sahi?
Beni bıraktığın çukurda ziyarete gel.
İstemem senden ne bir çiçek ne gül?
Sadece kendini getir.
Ölmeden gözlerimin içinde kendini gör.
Ölümüm senin elinden değildi...
BEN SENİNLE YAŞADIM SADECE...
Bir kaç güzel gün yaşadım.
GÜL. Ağlamasını bilmeyen kız.
...
Sevgisi Uzak bir yoldan gelmişti bana.
Sadece yorgunluğunu gidermiş, dinlenmiş bende.
Ben kendimi kaçak bir yapı gibi zannediyorum şimdi. Yıkık, dökük- harabe.
Sana güle güle derken sevgili, nasıl olurmuş gitmek.
Böyle seven birini.
Elim havada kaldı, gözyaşım dondu.
Soğukmuş yaşamak.
Güneş arkamda kalsın.
Bende gidiyorum benden.
Senin olmadıktan sonra artık kimin olabilirim ki ben.
Senin değilsem bu dünyaya da ait değilim...
...
Sen güldün, Gül
Çorak topraklarımda açan,
Dört bir tarafımı saran.
Sen gökyüzümdün.
Sen olmayacak bir duam.
Gelmeyecek misin geri,
Görmeyecek misin beni bir daha sahi!
Bekliyorum gecemin bitmesini...
Bekliyorum seni kalu beladan beri...!
...
Ey Gül seni yazacağım.
Seninle olacağım,
Sana bakacağım,
Sana doyacağım...
Yüreğimin yangını da bitecek benim.
Senin bu dünyanda yanında olamazsam,
Sonsuz dünya da,
Ebediyen yanında olacağım.
Ey gül.
Gül olan dikenine bile kıyamaz.
İbrahim Arslan
Candan yorumlarınıza ayrıca kalbi teşekkürlerimi sunuyorum-
TÜM YORUMLAR (147)