Sen Varsın Şiiri - Hatice Polat

Nereye gidebilirim ki...
Ne yapabilirim?
Sensiz bu şehir bıçak kesiği yaralar açıyor yüreğimde.
Kanıyor.
Kanıyorum.
Kime dokunabilirim?
Kimi sarabilirim?
Kaybolmuş ezberlerim gökyüzünde.
Çıplak bir bedende unutmuşum kendimi.
Aklım çıkmış onun koynuna girişini düşündükçe.
Omzuna başını koyuşlarını kilometrelerce uzaktan da olsa görmek,
Boğazımı düğümlerin kesmesine yeter.
Ben susarım.
O senin yanında diye,
Her bulduğum bedeni sarmam.
Saramam.
İçim yanar da bırak onu diyemem.
Toplum kabul etmiş sizi,
Siz kabul etmişsiniz.
Tanrı kabul etmiş...
Ben kime kabul ettireceğim ki kendimi?
Lanet olsun!
Zamirlerin canı cehenneme!
Siz derken bile,
Onunla sen aynı kelimeye sıkışıyorsunuz...
Ben boşluğumda sıkışıyorum.
Nefessiz kaldım...
/Mayhoş