Sen vardın. Şiiri - Ömür Aydın 2

Sen vardın,
Ben senden başka hiç bir şeye ihtiyaç duymadım.
Yetiyordun bana.
Sen vardın,
Hiç kimsenin eksikliğini hissetmedim.
Kabullendim seni.
Herşeyim sen oldun.
Ne annemi aradım gözyaşımda ,
Ne babamı rüyalarımda ,
Kardeşlerimi unuttum hatta..
Sen vardın ,
Ve o sen herşeyi kaplıyordun.
Ozenmedim,
İstemedim,
Yokluklarini hissetmedim.
Sen yetiyordun bana.
Tüm arkadaşlarimi terk ettim,
Hiç birinin eksikliği,
Seninle geçen bir dakikama eşit gelmedi.
Sen vardın,
Yokluğunda bile vardın,
Her bir yanımda ,
Her olayimda,
Her sevincimde,
Her zorluğumda.
Senin varlığın herşeye yetiyordu.
Seninle ben ne kendimi yanlız hissettim
Nede kimsesiz.
Hatta öyle kiskaniliyordum ki ,
Kimseye ihtiyaç duymadan ,
Bana verdiğin mutluluk ve yaşama hevesimle ,
Çok kalabalıktım.
Çünkü sen vardın
Çünkü sen yetiyordun bana.
Bu dünyada hiç kimsem olmasın istemiyorum,
Yeterki sen ol yanımda.
Kırgınlıgimda ol ,
Sevincimde ol,
Derdimde ol ,
Hastalandığımda ol,
Mutlulugumda ol.
Yeterki sen ol.
Kabullen beni.
Sen olmadan etrafımda isterse binlerce insan olsun ne fark eder ki.
Sen ol .
Hiç kimsem olmasın.
Bu sana değer.