Kâğıdı, kalemi alıp elime
Yüreğimi döküşümde sen vardın
Aşkın donup dolanınca dilime
Durgun durgun bakışımda sen vardın
Kendimi aradım bilmecelerde
Çok kere kayboldum çok nicelerde
Kederime ortak kör gecelerde
‘Ah’ deyip, iç çekişimde sen vardın
Sana varmak için esen yel oldum
Gözlerinde durdum derin göl oldum
Senin yollarında azgın sel oldum
Ilgın ılgın akışımda sen vardın
Yokluğuna alışmayı denerken
Aynalara kaçtım senden dönerken
Oturduğum makamımdan inerken
Fezalara çıkışımda sen vardın
Seninle sevinip, senle yaslanıp
Senin sülyetinde hakka seslenip
Hasretinin yağmurunda ıslanıp
Aşka boyun büküşümde sen vardın
Bu çile o kadar zor ki Seymani
Yitirdi sekizde kırkı Seymani
Vel hasıl-ı kelam derki Seymani
Dağılıp ta çöküşümde sen vardın
17 Temmuz 2014-Gaziantep
Kul Seymani
Ömer KaraKayıt Tarihi : 18.7.2014 14:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!