Sen Vardın Şiiri - Mustafa Erdoğan4

Yokluğunda;
Feryatlarım yükseldi dağlara rahatlatamadı beni.
Acılarımı paylaşacak biride yok yanımda senin gibi.
Oysa sen öyle miydin?
bana sarılır şakalar yapar derdimi dinlerdin.
Benim ilacımdın sen, sevdiğini söyler rahatlatırdın beni.
Sen vardın yanımda bir ana hasretiyle sarılırdım sana kucaklardım öperdim koklardım.
Sen vardın ben aşkımı cihana haykırırdım..
Dünyaya kafa tutardım.
Sen vardın ben seninle bir bütündüm.
Sen bir elmanın yarısı değildin tam bir bütünüydün benim için.
Sen vardın bir benim için hayatta tek amacım tek ilacım tek çarem din.
Sen vardın, özlemişliğimin adı sendin,sevgimin adı sendin, sevdanın rengi, sen hasretimdin, sol yanımdın hep.
Sen vardın sesin bir dua gibiydi benim için.

Şimdi neden yoksun.
Bu terkedilmişliği gönlümün, niye?
Ben seni tapına tapına sevmedim mi sancılarımla,
Kutsal bir ayini tamamlarcasına ermedim mi ellerinin bir tutuşluk sevdasına?
Söyle, canımdan öte sevmedim mi seni?

Yokluğunda bile sen vardın duvarlarımda
Olmayan nefesin lokmamdı çorbamın yanında,
Sen benim anamdın, atamdın, başımın üstünde göklere çıkardığım
Şimdi içine attığın zindanın anahtarı bile sende
Gel çıkar beni bu kuytularımdan
Bitir bu yokluğunun esaretini
Korkularım seni ebediyen kaybetmekten yana..
Ben sensiz ben değilim, ne olur anlasana…
12/09/2008