Sen Vardın... Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Bir düş tarlasıydı içinde koşturup durduğum,
Sazlıklardı bazen çakılıp kalıp cebelleştiğim
Ağustos' un en kızgın günleriydi yanıp durduğum
Aralık' ın en ayazlı günleriydi üşüdüğüm.
Ama her yerde sen vardın, seninle kaldım.

Çırpı bacaklarımı çizer dururdu kargılar
Yeni ilaç atılmış bir tarla kokusunda bulurdum kendimi.
Karganın peşinde koştururken bile
Kalbimin çarpmasıyla bükülüp durduğum
Evet orada bile sen vardın, seninle kaldım.

El yak çekilince gece köyümün damında
Her bir yıldıza göz kırpardım çocukça,
Sanki sendin, serpiştirilmiştin beni mi izlerdin?
Nefes aldığım yerde bile sen vardın, seninle kaldım.

Konya' nın her adım attığım parkeli taşında
Mevlâna' nın huzuruna çıkıp, ettiğim her duamda
Gözümü kapattığımda gözüme dökülen
Suretinin varlığında
Yıllarca hep sen vardın, seninle kaldım.

Kâğıt kalem usandı seni yazıp çizmeye,
Sözler kifayetsiz kaldı seni hissetmeye,
herkes bıktı usandı seni benden dinlemeye,
Bir ben kaldım içimeki seninle,
İnan ki; sen ilk günden beri bende kaldın,
Hep sen vardın...