SEN vardın Şiiri - Gül Özlem

Dün beni beklediğin,o sokaktaydım gene
Umut trenlerinin geçtiği yerde.
Yüreğimin eşiğinde çırpınırken anılar
Ürperdi bedenimdeki her bir hücre
Yine yaşandı senle olan sahneler
Yine geçti gözlerimin önünden
Perde perde,
Hepside duruyordu dün gibi yerliyerinde
Anılar sokağının her yerinde,
Sen vardın.

Dün o senin geçtiğin sokaktaydım
Sen yine karşımda,
Sen her köşe başında,
Her kaldırım taşında,
Attığım her adımın ayak sesinde,
Yaşamak için aldığım her nefesimde,
Sen vardın.

Dün yine buluştuğumuz o duraktaydım
Bakınırken etrafıma,sen gelecek gibiydin.
Oysa çaresizliğin en kıdemlisi
Vazgeçilmez tutkunun her bir zerresiydim.
Görmüyordu kalabalığı gözlerim
O durakta yalnızca,
Sen vardın.

Dün beraber yürüdüğümüz o sokaktaydım.
Boşlukta asılı duran bir tabloydun.
Seslensem sesimi belki duyardın
Duyarda sevgimin derinliğini anlardın.
Bulutlardan boşalan yağmurlar gibi,
İçime akan gözyaşlarımın,her damlasında,
Sen vardın.

Dün anılarla dolu olan o sokaktaydım
Kar yağıyordu,izleri silmek ister gibiydi.
Her taraf bembeyaz,saflığını yansıtıyordu
Ellerim üşüyor,içim ürperiyordu
Sıcaklığın aktı duygularımdan
İçimde kaynayan volkanda,o an
Sen vardın.

Dün elimi tuttuğun o sokaktaydım
Kimseler yoktu,yoktu olumsuzluklar,
Yoktu umutsuzluklar,mutsuzluklar
Ağlayan gökyüzü yoktu
Yoktu olmadığın hiç bir şey
Yoktu karanlık düşler
Yalnızca sen vardın.