Sen Vakit Şiiri - Kamil Çağlar Aksu

bir şeyler olmadı bir gün… sonra… içerde…

ölüm esmeri doldurdun uzadı, uzadı kadehlerin,
güneş makas vurmaya kıyamazdı sevgili kabusum
şehrin ta beline saçların
uzadın uzadın,
gözlerimde kalmıştın güzel karanlık,
güzel canım ölümüm.

sizi seviyorum ateşler
gül karanfil kokulu yanışlar!
türlü renkte yanlışlar
bir cehennem suskusu denli densiz düşler
sunağına kaldırdığım, kanımın şerefine şarap!
Gönüllü kurbanıyım gönlün.

ölüm esmeri doldurdun uzun uzun
şehrin ta beline
saçları uzadı uzadı kadehlerin
boyları kısalırken güllerin
soğuk soğuk delirdi,
şizofren güneşi titreme tuttu,
şehrin hayat boyunu bodurlaştıran
senin ellerinle keşfettim ki bodrumu
sevdikçe indim,
karanlığa deli gibi koşmayı bilmezdim,
deli gibi karanlığa…

sonra bir şeyler olmadı bir gün,
içerde, gördüm görmedim kamaştı kanım,
kördüm değildim gözlerim sonum,
gardiyan kelepçesi parlaklığı gözlerim
baktı gözaltında düş,
duvar duvar sen ve çöküş,
enkaz sevmişim!
vuruldu bileklerinden rüyalarından çiçekler
gardiyan kelepçesi parlaklığı!
ayağa düştü sabah uykularım,
sabaha düştü bu kirli ayak!
mezarım yokken adımı yazdım
taşıma bağır bastım gece,
döküldü ışıklar bu kentten araz
lambalara bağır bağır inciler astım
ve öldüm biraz,
denize yoktu kastım, şehre yoktu kastım,
topladım tek tek armonisini ateşin,
ölümü besteledim.

bir şeyler olmadı, bir gün, sonra, içerde,
sema gün alırken gün verirken
sayrık ve naciz toprağına ışığın;
can alırken can vermezken
toprağım sarardı ve güz her yerde mesken
tutmuş dipsiz hendekleri şarkıların, saki!
dibimde duramadım indim indikçe,
yerimde duramadım; kimdim, kimdikçe?

tepindi ifrit gölge tepemde,
tepem gölgemde eridi pembe,
beyaz

bir şeyler olmadı bir gün… sonra… içerde…
eridi pembe bir gün sonra, içerde,
aktı siyah yol boyu, boy yolu,
aldı boyumun ölçüsünü bu yolda
sert uzanan parlak bekleyen kuşku;
umudun çeliğine ulandı ulan!

keskin yankılar soğuk, sancılar sıcak oldu,
ılık bir cehennem suskusu denli her yer bıçak;
nereye dokunsa ellerim ulan ağrı düşürdü!
baktığım her yerde yosma bir siyah üşürdü.
yıldızımı anlamadı hiçbir karanlık…

ellerim bilendi bıçağı kesti kanadı çelik,
ellerim yokluğunda ölüme dilendi,
ellerin gördü gökçeni yaran kanadı kırdı,
ben yerde kaldım sen uçtun
yaren-i gökçen kalmadı
yükseldin cadım.

bir şeyler olmadı her gün… sonra… içerde…
bir gökler olmadı, bir gün sonra… yukarda.

MORTAKA SAYI 15