Sen Üzülmeyesin diye Şiiri - Ilknur Anarat

Bir gün
karsiliksiz sevilmeye
hasret oldugunda
pismanliklar
nefesini kestiginde
vicdan azabi cektiginde
gelmek isterse kalbin
bir özür dilemeye
sorgulamam
yargilamam
kücültmem seni
sessiz agla derim kalbime
saklarim verdigin acilari
gizlerim
kanayan yaralarimi
sarilirim boynuna
acitmadinki derim
acimiyorki
sen üzülmeyesin diye.

Bir gün
herkes senden gittiginde
karsiliksiz sevilmeye
hasret duydugunda
bana ihtiyacin oldugunda
hissederim caresizligini
cikarim yollara
aglattigin kalbimle
kanayan yaramla
kirik biraktigin kanatlarimla
uzatirim ellerimi sana
düsmeyesin
sen üzülmeyesin diye.

Ölürüm ugruna
gözümü bile kirpmadan
giderim bu dünyadan
aglattigin kalbimle
kanayan yaralarimla
giderim acimla
gülümserim sana
gözlerimi yummadan
acitmadinki derim
acimiyorki
sen üzülmeyesin diye

Bir avuc toprakla gömüllür
acilarim
gömüllür benimle
sen üzülmeyesin diye