Sen Üzülme Komutanım Şiiri - Hasan Öztürk 2

Hayat gariptir,
Bir o kadarda tuaf,
Yalnız değilsin.
Sen üzülme komutanım.
Bir kalemde unutulur,
Yüreğinde yanan, vatan aşkın.
Canını siper ettiğin.
Kışlalarda başardıkların.
Hele birde çalışkansan,
Sorma o zaman yandın,
Çok olur ya düşmanın.
Boşver bazıları utansın,
Sen üzülme komutanım.
İhbar etmişler seni,
Kız erkek öğrenci el ele,
Dolaşıyormuş lokalde,
Kaçınçı yüzyıldayız,
Ne olmuş yani,
Boşver bazıları utansın,
Sen üzülme komutanım.
Telefon dinlenmiş,
Takip edilmiş,
Bir bira içilmiş,
Bildiğim kadarıyla,
Komutanım sevmez,
Mişli zamanları, palavraları,
O adam oğlu,
Mert gerçekçi, Atatürk 'çü,
Bastı istifasını,
Güvenmeyenle çalışmam dedi,
Bende attı, komutanımın yüreği,
Sebebini bilmem hani.
Başkaları utansın,
Sen üzülme komutanım,
Yalnız değilsin,
Karşında selam duruyorum,
Bir asker gibi,
Onurlu ellerinden öpüyorum.
Öpüyorum komutanım.