Sen Üzülme Şiiri - Mustafa Erol

Sen Üzülme

Sen üzülme.
Sen üzülme üzülesilere aldırıp.
Sen üzülünce;
Zalimleşiyor zarif bildiğim yüreğim.
Yerlere vurmak istiyorum,
Üzülesileri kaldırıp kaldırıp.

Senin üzülmeni hissedince, tavan yapıyor hislerim.
Bir karınca sürüsü istila ediyor ayaklarımı.
Taşımıyor, taşıyamıyor başımı,
İşgal altındaki ayaklarım.
İçim daralıyor offf.
Daralıyorum.
Bir şey gelmiyor diye elimden,
Kendimi paralıyorum.
Elime aldığım iki talciti emiyorum dilimde,
Olmuyor.
Gidermiyor emdiğim talcitler midemde oluşan krampı.
Düğüm düğüm düğümleniyor,
Boğazımda kahrolası hıçkırıklar.
Gönlümün ağıtı yansıyor gözlerime.
Damlacıklarla süzülürken yaşlar yanağıma,
Tüm uzuvlarım sessiz bir çığlık koparıyorlar koro halinde;
Sen üzülme.
Sen üzülme üzülesilere aldırıp.
Sen üzülünce;
Zalimleşiyor zarif bildiğim yüreğim.
Yerlere vurmak istiyorum,
Üzülesileri kaldırıp kaldırıp.

Mustafa EROL
03.Temmuz.2013
Manavgat / Antalya