karartıp da yüzünü
dalma öyle derinlere.
hiç bir zaman yakışmıyor
hüzün, gül yüzüne.
ne dağlar aştık biz,
ne denizler geçtik el ele...
gelmişken yolun sonuna,
var mı teslim olmak öyle?
yangınlardan geçmedik mi?
savaşlardan çıkmadık mı?
biz değil miydik
en kötüleri alt eden? ...
neden bu keder?
karartma gül yüzünü;
bu sevda durdukça içimizde,
hiç bir kuvvet
yıkamaz bizi pat diye;
sen üzülme.
Kayıt Tarihi : 18.10.2013 17:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ankara
![Engin Yılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/10/18/sen-uzulme-44.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!