Sen Üzülme Şiiri - İsmail Özabacı

Biz kaybetmedik aşkı
Aşk bizi kaybetti
Bırak o düşünsün;
Üzülecek bir şey varsa
Boşver hayat üzülsün...

Bu dünya üzülsün
Üzerinde ikimiz yaşamıyoruz diye,
Bu şehir üzülsün bizsizliğe
Sokaklar düşünsün
Öpüşemediğimiz her köşe başı
Üzülsün...

Bu kader üzülsün
Çizgisine...
Bu yazgı düşünsün
Neden bu alınlardayım diye?
Bu keder üzülsün
Yanlış kalplerde
Sen üzülme

Sen üzülme!
Bilirsin sen üzülürsen,
Herşey üzülür
Üşür içimizde...
Boşver aldırma
Aşk üzülsün

Bir sinema filmi üzülsün
Biz izleyemedik diye,
Bir şarkı sussun mesela
Biz dinlemedik diye
Bir sahil kenarı,
Ya da ne bileyim bir yıldız
Kaysın
Bahtsız ömrümüze
Yıldız üzülsün,
Sahil üzülsün...

Gözyaşların üzülsün
Nasıl kıydım bu gözlere diye
Gülümsemen üzülsün
Gözlerinin taa içi düşünsün
Sen üzülme..
Seni götüren otobüs üzülsün
Ardından gelmeyen
Adam üzülsün...

Sen üzülme
Bilirsin sen üzülürsen;
Evren üzülür
Şehir üşür
İçimde bir şey donar
Kalır herşey
Kuşlarda kalır
Kanatlanamaz
Ne deriz sonra onlara?

Sen üzülme!
Boşver geri kalan herşey üzülsün...