Sen Uyurken Güzelim Şiiri - Tarık Torun

Şarkın ufuklarından, güneşler doğuyordu,
Sabahı olan gece güneş işaretiyle,
Karanlık vicdanlarda zulmeti boğuyordu,
Özlemin ince hattı sabır maharetiyle,
Vuslatın endeksinde yürekler soğuyordu,
Sen uyurken güzelim, güneşler doğuyordu.

Şimalin sitaresi gönül uyanıyordu,
Dolunay geceleri, umut serinliğiyle,
Karanfil kokan sabah, adını anıyordu,
Nura açılan kapı işrak derinliğiyle,
Nurdan sürmeler çekip, semavat yanıyordu,
Sen uyurken güzelim, gönül uyanıyordu.

İstikbalin bestesi, hikmetler çalıyordu,
Paradokslar üstünde, ışık huzmeleriyle,
Billurdan damlalara muhabbet salıyordu,
Mefkûrenin ulvisi, yürek süzmeleriyle,
Mahiyet boyutuna fikirler salıyordu,
Sen uyurken güzelim, hikmetler çalıyordu.

Asudeli baharda gül seni tanıyordu,
Aşk dağları kuşatır, şeydanın figanıyla,
Karabulut üstünde, rahmet dolanıyordu,
Hicranın iğneleri beslenirken kanıyla,
Güllerin kırmızısı şafakta kanıyordu,
Sen uyurken güzelim, gül seni tanıyordu.

Edep erkân bağında akıl utanıyordu,
Yürek komplikasyonu, ateşten özleriyle,
Bir hayalin izini aşk ehli sanıyordu,
Kalbin darağacında, idamlık gözleriyle,
Şahadet şerbetine aşkını banıyordu,
Sen uyurken güzelim, akıl utanıyordu,

Gönül asumanında, yıldızlar atıyordu,
Gecesi olan sabah, kamerin mehtabıyla,
Uyanan gönülleri, Bedir kuşatıyordu,
Diriliş ordusunun ruhlara hitabıyla,
Fikir iklimlerine, sentezler katıyordu,
Sen uyurken güzelim yıldızlar atıyordu.

29.07.2010

AŞKOĞRAFYA/Tarık TORUN