Sen Uyurken Destanlara Sığındım

-Bayraksız Yurtların Çocuklarına…-
Aybala ’m, gözleri çakır Aybala ’m
Derdimi kimseye diyememişem
Bir yol göster balam, kurbanın olam
Bu kahpe düzene uyamamışam
Aybala’m, ilk ışık suya vurmadan
Sırrımı vereyim, kimse görmeden
Tek bayrak altında kavga vermeden
Kendimi adamdan sayamamışam
Sen bilmedin nice çağlar bizimdi
Ovalar, denizler, dağlar bizimdi
Gel gör ki Hazar’ın suyunda şimdi
Mendilimi bile yuyamamışam
Şu başsız milletin, bayraksız yurdun
Yazık ki en sefil gününü gördün
Neyleyim ki, ben de, değil namerdin
Merdin ekmeğini yiyememişem
Aybala’m her gece kimse sezmeden
Adsız mezarları tek tek gezmeden
Sonra baş ucuna gelip sızmadan
Başımı yastığa koyamamışam
Aybala’m kaç gece seni düşümde
Ağlıyor görmüşüm, başın döşümde
Sarılıp ağlamak istemişim de
Uykunu bölmeye kıyamamışam
Giden gitti, bir biz kaldık burada
Dert ve ölüm üzre iki arada
Söz vermişiz, bilmem nasıl, nerede?
İşte ben o sözden cayamamışam
Bu hasret eskiyi sorduğumdan mı?
Bir devri namluya sürdüğümden mi?
Soylu günlerini gördüğümden mi?
Bu soysuz dünyaya doyamamışam?
Aybala’m ömrüme kıydım ömrümde
Kara günlerimi saydım ömrümde
Olmadık sözleri duydum ömrümde
Bir Kağan buyruğu duyamamışam