Sen Uyurken Şiiri - Muhammet Ayaz Göler

Kapat gözlerini, derin bir mehtaya.
Beyaz ya da yeşil sular içine dal.
Dinle fısıltılı olan şarkıların sesini.
Açma gözlerini, uykuda kal.
Ruhum, girmiş ruhuna, uyandırma,
Sen uyurken, gece Ay ışığının altında.

Belki gece değil, gündüz kayar, yıldızlar,
Yolun saati sabaha bakar, durmaz sayar.,

Yangın olur, rüzgar yelpane yapar,
Köz olur beden, ruh külhane uçar.,

Aldırma sen kopan küçük bir kıyamet,
Sen uyurken, nazikce yapılmış bu ihanet.,

Derin olmayan yaralı, derin hayaller.
Ninni mi söyler, ağlar mı yağmur,
Islak ıslak seni öperken, dudaklarından.
İzlesem güzel yüzünü, inci taşında yatarken.

Kalbimin içindedir, kabuğu soyulmuş yara,
Gül bahçesine dalıp uzansam yanına,
Sen uyurken, yapılmış bir büyü var bana.

Hiç büyümeyen çocuk gibi bir sevda bu.
Bıcakla kesilmiş can içinde, canan gibi.
Tenin, tenimle birleşimiş haramnamiye,
Günahım olmuş, sen benim güzel sevabım.
Yoldaş iken sevincime kaderim, bitti yarım.
Her şey oldu yaşam üzeri, ağıt nameli.
Siyah sanma, beyaz diye dalma suya,
Sen uyurken, bağlı kalmış ellerim, ellerinde.

Uyuyan güzelin koynunda gizli bedenim.
Sonsuz bir uykuya gir, uyanmasın güzelim.,

Gelir umudum yok arayınca bulunmaz iğne,
Bir daha yaşanmaz bu sıcak ilişkimiz böyle,
Biliyorum, çekip gidersin zamanı gelince.
Tadı kalır da, tatsız olur şeker koysan.,,
Bırakta birleşsin bedenlerimiz, sen uyurken.