Sen Uyurken Şiiri - Murat Alan

Sen uyurken peronlarına yalnızlık taşıyorum/otogarların
21.yy ın çoğul sevgililerine/uzak ve yakın şehirlerine
Sen uyurken ben yollara sövüyor/köprüleri atıyor/gemileri yakıyorum
Sığındığım limanlardaki

Sen uyurken ben
Zamanın akışında
Saatleri boğazlıyor/üstünü örtüyorum gecenin

Sen uyurken ben
Çığırtkanlık yapıyorum
Kimini vuslata/kimini ayrılığa
Her yolcunun bileti/kalbinin ederi
Ve bomboş valizleri
Sen uyurken ben
Ezberliyorum çizdiğim kaderleri

Sen uyurken ben
Şifrelerini çözüyorum
Sırları otogarlarda gizli şehirlerin
Sonra topluyorum çoğul sevgililerimi
Hepsi bir Leyla bir Azra yahut bir Aslı etmiyor
Çarpıyor yüzlerini karanlığa/Diziyorum arka beşliye
Gidin diyorum istediğiniz şehre
Sen uyurken ben
Ayrı ayrı her birinizi terk ediyorum

1- O bir başına ve özgürdü
Bir şehir kadar yakın
Kendinden başkasını sevemeyecek kadar/bencil ve korkaktı
Sen uyurken o da uyuyordu

2- yakın değildi/dört yanı zindandı
bıraksalar avuçlayıp gelecekti yolları
sevgisi edebinin altında ezilirken o da uyuyordu

3- sen uyurken
çocuklarımın anası
nereye gitsem/döneceğimden emin
uyuyordu

4- sen uyurken beni düşünüyordun/ikimizde biliyorduk
Sen uyurken ben /yollara düşüyor
Her peronda kalbini uğurluyor
Yalnızlığımı hüznüne bölüyordum
Sen uyurken ben/seni seviyordum.