Sen uyurken Şiiri - Özcan Soylu

Açık pencereden süzülen ay ışığında,
Sabahlara gebe gece yarıları,
Saçlarında, ten kokunda sevdam,
Sen uyurken doyasıya seyrederdim.

Ne narin, şirin, sevilesiydin sen,
Koklarken saçını kıyamazdım,
Sabahlar olurdu, doyamazdım,
Sen uyurken doyasıya seyrederdim,

Tarihi geçmişi hatırlatan o söz var ya,
' Ve Tanrı kadını yarattı.'
Onu alma, önce beni al tanrım,
Ölüm ona yakışmaz ki.

Şimdi özlüyorumya seni,
Şimdi ağlıyorumya gizli,
Gidişine değil yüreğimdeki ninni,
Hala uyuyan o hayaline.
Sen, sen uyuyorsun, ben doyamıyorum.