Sen Uyurken Şiiri - Arıkan Akar

kayıp giden yıldızlar var sen uyurken
Arkaya doğru çekip giden denizler..
Anlatırım sana hepsini,sen uyurken
Dudakların nemliydi sevgiden
Tek kuşun uçamadığı ,şu dünya sürgününde
Öyle bezgin,ışıksız ve ellerimin üstünde

Sen uyurken,istasyon radyosu çalıyordu
Babamın mektubunu okudum sana
Güller dökülüyordu mezarına
Güller dökülüyordu yanaklarından
Akşamın mavi karanlığından koştum sana,sen uyurken
Yağmurlarla ıslanarak
Sana borçlu gözyaşımla koşarak

Sen uyurken acemi parmaklarım ,kambur mısralarıma dokundu
Afettim kendimi sen uyurken ve senden habersiz
illegal bir özlemdi benimkisi,özgürlüğü gözlerinde saklı

Sen uyurken,Nietzsche ve Kafka’dan bahsettim
Yaşamın oyununda gözü pek delikanlılardı onlar
Tütünlü perdeler sinmişti saçlarına ,sen uyurken
Utandım biraz!
Görür gibi oldum,soyunan akşamı giysilerinden ağır ağır

En çok sen uyurken konuşuyorum senle
Tarihin ve evrenin kilidini açıyorum sanki
Tüm bilinmezliğe meydan okumak gibi..
Kök salarak yaşama ve derinden kavrayarak hayatı derinden

Sabahın ışıkları düşüyor gölgelere
Sen uyanırken bozuluyor büyüsü itiraflarımın
Sana gece kadar uzağım
Sen uyurken...