o yıllarda,
öylesine umutsuzdum ki;
ve öylesine aşık.
öylesine gururuydum ki;
ve içi karmakarışık.
ikiye bölünmüştü sanki ruhum,
bir yarısı derdi ki; git ona söyle,
diğer yarısı derdi ki;
onu sadece sevmen yeterli,
bu sırrı hep sakla kalbinde.
ve ben ruhumun
diğer yarısına kulak verdim,
hiçbir şey söylemedim sana.
yıllarca hep bir düş kurdum.
düşümde,
sen uyurken,
sessizce yanına geliyor,
saçlarını okşuyor,
''tatlı rüyalar sevgilim,
yarın gece yine geleceğim'' diyordum.
bu düş,benim için yeterliydi.
sanki gerçek gibiydi...
seni sevmek, benim için yeterliydi.
çünkü seni sevmek;
benim için'' mutluluk'' demekti..
Kayıt Tarihi : 24.8.2006 20:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!