Sen Uyu Şiiri - Hilmi Tanrıkulu

Sen uyu;
Geceler karanlık, savun
Tebessümlerin eskimesin.
Affet;
Gözlerin yüzümden gelsin.

Eskiyim artık, sorma yeter,
Konuşma boşluğumda, bana
Yetiyor boşvermişliğin.
Bazen de az geliyor küfürlerin.
Küstüm yalana düşen hayatıma,
Gelmiyor titreyişime, yorgun saçların
Papatya kokusuyla süslenmiş, beklemeli yatağın.

Sen gelme;
Konuşurum sahilde, içimdeki sessiz çöllerle
Yenilirim gevezeliğime.
Hakkında bildiklerimi anlatırım,
Yıldızlara, dalgaların ekledikleriyle.
Elimi uzatırım sözümden geçenlere,
Bulamam beklesem de.
Senin gibi inmişler, beyaz şarkılara
Aldırmamışlar yaşama.

Ben özlerim;
Yaşanmamış gibi,
Eskilerin eksiklerini düzeltirim.

Sen kal;
Yazıyorum nefretini, anlama
Ateşin deliliğine alışma, üzülürüm
Geleceğine elveda kalırsa.

Sen konuşma;
Bağırırım, yalnız kalırım
Faili meçhul zamanda.
Okulunu okurum bunalımın.
Kanımı en son sokaklara sorsalar da
Unutmam, bağırırım, yalnız kalırım.

Sen oku;
Gerçeklerim sevgisiz planlarını,
Güler geçersin, nöbetini tutarım yalnızlığın.
Salıncakları çalınmış bir parkta
Sensizliği sayarım, kurumamışken aşkın.

Sakın korkma,
Eşkıya düşkünü dolunaydan, ben
Karanlığındayım, ayırıyorum sana aydınlığından
Yıldızların en soylularından.

Sen uyu;
Tebessümlerin eskimesin.

Sen gülümse;
Matemlerde, gurbette
Senin görmeyişinde, görmediklerindeyim
Yazgında olamasam da,
Korkunda varım...