Sen Uyandırdın Şiiri - Gültekin Toga

Sen Uyandırdın

Küllenmiş gitmişti topraktı hatta
İçimdeki aşkı sen uyandırdın.
Gönlüm takılıydı ama bu tatda
Gece olağanken tan uyandırdın

Terden sırılsıklam heybem,eğerim
Buz gibi su sunar od´a değerim
Vuslat kokusuyla doldu ciğerim,
Hasret kılıncına kın uyandırdın.

Kapısını örtmüş sımsıkı akıl,
Gübre olmuş zahir can yandıkca kül,
Gönül göklerimde sürüdür bülbül,
Özlemim bir gülken bin uyandırdın.

Nerden aldım sanki bunca figanı
Göz yaşım olmasa yırtmıştım canı
Ey gönül özlemi aşkın Sultanı
Kanayan yarama ten uyandın.

Sentezi´yim ferim, mecalim yoktu
Bünyen sanki ayaklarıma yüktü,
Ne zaman ki aşkın şafağı söktü,
Kuru damarlara kan uyandın...

Celik idim sakız gibi sündürdün
Aldın beni bir deryaya daldırdın...
Ozan Sentezi