Sen utanmadin Şiiri - Hacı Göktekin

SEN UTANMADIN
Gün gelir bende gülerim sanıyordum,
Şimdi Bomboş geçen yıllara yanıyorum,
Tam güleceğim derken, yine çakilıyorum,
Ahim utandı Dertlerim utandı da sen utanmadın..

Acımadı kimse vurdu yerlerden yere.
Düştüm kalktım yenilmedim yine de.
Sabredip yalvardım, yüce Rabbime.
Aylar utandı Yıllar utandı da sen utanmadın.

Elele vererek bir yuva kurdum.
Benim de olmuştu vatanım yurdum.
Ailem, akrabam var diye avundum.
Dost utandı Düşman utandı da sen utanmadın

Güvendiğim dağlara kar da yağarmış.
Güzelim dünyada insan kalmamış.
Vicdan merhanet ise, zerre kadarmış.
İnsanlik utandı vicdan utandı da sen utanmadın

Ne bilirdim akraba akrep gibi sokarmış
Nerden nasil zehirleyeciği zaten belliymiş.
Niyetleri düşenin üzerine basip geçmekmiş.
Zehir utandı zakkum utandi da sen utanmadın.

Allaha sığındım, havale ettim tüm yapilanı,
Kimse yapamaz derken zorlamayın kapiları,
Yeni farkettim yapilan kahpeliğin En kıralini,
Şeref utandı namus utandı da sen utanmadın..

Bilmiyorsan bil Bizde taş atana ekmek atılır.
Üç beş kuruşa İnsanlar satılmaz, başa takılır.
Gözlere sokulmaz  iyilik güzellik kalpten yapılır.
Nefis utandı şeytan utandı da sen utanmadın.
                      Hacı GÖKTEKİN