Sen Utanma Şiiri - Nurullah Demir 2

SEN UTANMA

Ölümüne dedik işte
Ecel gelmeden nereye?
Dil varmaz dönek demeye
Unutulan, söz utansın

Derler “neden çatık kaşın?”
Dedim “Terk eyledi” aşkım
Tadı yok ki, koca köşkün
Sofradaki, tuz utansın

Uluorta düşümdesin
Kokluyorum, döşümdesin
O anı, kimse bölmesin
Abes diyen, yoz utansın

Dinleme, gayri iblisi
Aşk doluyum, duy sesimi
Dizelere saçtım seni
Çekemeyen, kız utansın

Gören "yazık" der halıma
Ah etmezken, hiç bir kula
Nasıl kıyarım ki sana?
Gittiğin yol, toz utansın

Kapkara saçlarım apak
Sebebi sen demem ancak;
Saçını tararken bir bak
Aynadaki, yüz utansın

Umutlandım, gelir diye
Kahpe felek, şaşmaz yine
Böğrümdeki kuzineye
Kav taşıyan, diz utansın

Haberin var mı seneden?
Yol gözlerim, of demeden
Yarın sabah doğ, tepeden
Kışa çalan, yaz utansın

Kendini Lût'da bulursun
Kenan’dan beter olursun
Tut elimden, göl kurusun
Bırakırsam, öz utansın

Boynumda urgandı, özlem
Gülüm, gayri gel diyemem
Boyladığım yer cehennem
Yan Demi̇r yan, köz utansın
Şair Nurullah DEMİR