Sen üşüme Şiiri - Gürsel Pal

Üzülme.
Sanma ki kara bulutları dağıtmaz yüreğin,
Yağmur yağar, rüzgar çıkar,
Açar gene güneşin
Sen üzülme.
Diyorsun ya üşüyorum,
Anlıyorum seni,
Ben sensiz anlarımda hep üşüdüm
Kutupta kalmış bir egeli gibi.
Üzülme geçer bir gün üşümüşlüğün
Ve sıcak bir güneşle yanar bedenin.
Zemheri sıcak olsada üşüyor bazen insan,
Kutupta kalsa da yanıyor her şeye inat.
Bu bir aldanış içimizde belki de,
Aşk aldanmakmıdır söylesene.
Üşüyorum diyorsun.
Bana bunu söylemeye
En son senin hakkın var belki de biliyormusun?
Beni sensiz bıraktığın da
Senden daha çok üşümüş birisine
Söylenecek son söz sanırım
Üşüyorum demek.
Ben buradayım...
Ben senden çok uzakta olsamda yanıbaşındayım.
Üzülme sen yeter ki,
Ben senin yerinede ağlamakta,
Üzülmekte ve üşümekteyim.
Ve hala seni sevmeklerdeyim.
Yeter ki sen üzülme
Ve asla sen üşüme sevgilim.