Kafamın için de birşeyler dönüp duruyor..
Sanki,nöronlar birbiriyle kavga ediyor.
Hiçbir terapiye cavap vermiyor düşlerim.
Ve,tükeniyor,azar azar gülüşlerim..
Diyorum bu şehri terk edip gidesim var.
Kimse olmasın istiyorum kimse
Börtüden böcekten kuştan başka hiç kimse;
Sadece nefes alıp vereceğim bir yer.
Akşam olunca yıldızları seyretmek istiyorum...
Rüzgâr'ın ağaç dallarındaki hışırtısını,sazlıkta öten bülbülü birde kendimi dinlemek istiyorum..
Sanırım yorgunluk misafir gelmiş gönlüme.
O'da yetmez gibi elele tutuşup ablukaya almışlar ruhumu.
Sisli bir akşam,kara bir karga tünemiş üstüme.
Beynimi yerinden fırlataca yerinden o berbat sesiyle..
Azrail,elinde tırpanı ensemde,ölümün nefesiyle..
Sanırım delirmek böyle birşey..."uyanamıyorum"
Sabaha çokmu..? ?
Ve,bir sıgara daha yaktım aşksız gecelere inat.
Dilimde yıkık dökük bir türkü,anılar tozlu sayfalarda kayboldu.
Son nefeste izmarit dudağımı yaktı..
Ve,son bir nefes,son bir ses.
Sen "unutursun"..
"Ben" ölürüm..
Kayıt Tarihi : 30.6.2015 00:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!