Sen unuttun yar Şiiri - Önder Öztürk

Acıklı satırların yıkılanı bendim,

Satıraralarına savruşturduğum goncalarım ise sen.

Ben sana umut dedim,

Sen unuttun yar.

Yüzyıllar öncesinin direniş türküsü...!

Varoluşumun sebebi...!

Ülküm...!

Ben mutluluğun adına sen dedim, sen...!

Sen unuttun yar.

Şİmdi ben,

Kapkara ülkelerin sağanak yağmurlarıyım.

-ki

O yağmurlar senin terin.

Ben açlığın hüküm sürdüğü toprakların

Hayal sonrası mutluluğuyum.

O mutluluk senin gözlerin.

Senin gözlerinde gördüğüm mucize...

Şimdi saçlarının gözlerime değen teliyle, en ihtiras dolu zamanları yaşıyor şehrim. Sendeleniyor sana vadettiğim hayalin. Geceye kurduğum mabedimin duvarları, acıtıyor vücudumun her hücresini. Ölüm kol geziyor, hilale falın düşüyor, gözyaşlarım kan içiyor. Damarlarımda tarifsiz sancı ve dişlerimle dudaklarımı bilemekteyim, seni öpen dudaklarımı, of hala hislerimdesin. Ölüyorum, satırlarım intihar öncesinde. Son kez baktığım vatanımda, tüm yıldızlar sen diye kayıyor, yok olmaktayım yar. Duymuyormusun...! Hala bir umudum var ölüme düşerken, ölümü inşaa ederken saniyelere, hala bir umudum var yar. Hala bir umudum var.

Ben hep bir bebek saatindeydim ve kapımı çalmana gıdı vardı. Ulaşılmaz dediğimiz anlara beraber yelken açardık. Ve firari gönlümüzün dairelerine, en unutulmaz sahneleri bırakırdık. Emanetin çok ağır geldi yar. Ben sana bebeğim dedim, sen unuttun yar. Kapımın eşiğinde ölüm kokuyor. Sen o kokuyu bilirmisin, şimdi ben öyle kokuyorum. Gel solu beni sonra ölümüm senin elinden olsun. Boşluklardan düşmekteyim, hücrelerim tek tek terketmekte beni, heryerim uyuştu. Ölüyorum yar. Gözlerin bağdaş kuruyor korkuluklara, ben o korkuluklardan düşüyorum. Parçalanacak tüm vücudum ama hala bir umudum var. Gel tut elimden yar...! Ben gözlerine vatanım dedim ve gözlerin dalgalandı vatanımda, gözlerin ülkümdü, en sıcak diyarlardan en soğuk diyarlara kadar. Sen unuttun yar ama hala bir umudum var...!

Çok uzaklardayım, yedi tepesinde seni yaşattığım diyarlardayım. Bir yanım Üsküdar bir yanım Çamlıca. Hergün diğer günden beter. Ölüm dudaklarımı yoklamakta, dudaklarını yolmakta ölüm. Ah çıldırmanın direncindeyim. Ruhum sökülmekte ey yar ve hala bir umudum var. Gel ey yar ruhumu secde ettireyim sana. Göm beni göğsüne, omuzlarından at beni istersen ama gel ey yar çünkü hala bir umudum var. Hala bir umudun var...! Umudun var...!

Senin olmadığın bir anın düşüncesi bile en büyük çarpışmalara bir sebep idi. Senin olmadığın bir anın düşüncesi bile bir kırımın habercisiydi. Şimdi ismini haykırıyorum dünyaya. Ve Türkistan' da kadınlar bana ağlıyor. Varlığını kusuyorum geceye, en sığ yerleri bile hala alınla dolduruyorsun. Dualarımın hep sen kokan besmelesi, gözlerim hala yanaklarında Eylül gibimi ve sözlerim hala avuclarında sımsıkımı... Seni çok özledim. Ölüm ruhumu mahşere götürürken bile, seni çok özledim duam...!

Elveda dedim sana.

Derken bile içi içine sığmayacak çocuk gibiyim.

Elveda dedim sana.

Umut dolu bir elveda

Ey benim en güzel elvedam.

Buralarda olmamalıydık, rengarenk kilometrelerin resimlerinde bir çift aşık olmalıydık. Yaralı caddelerin şarapnel parçaları bulmamalıydı bizi. Ölümü öldürmeliydik sevgimizle. Avuç içlerimizde sakladığımız senleri bağışlamalıydık çocuklara ve çocukca hayallerin biriktiği bilyelerini almalıydık. Sonra birbirimizi çizmeliydik gözlerimize. Ve bir beden olmalıydık hiç bitmez zamanlarda. Ama unuttun yar ve gözlerimin son yaşıyla cesedim yıkanmakta Musallaya yatırılan bir sevdanın selasını bari sen oku Bayramlık elbiselerini giyde oku yar çünkü hala bir umudum var. Musallada gecen bir ömrün sana aşık resimlerini kazıdım hücrelerine. Beni bu kadar kolay unutamazsın. Ben sana ömrüm dedin ama sen unuttun yar ama olsun bir umudun son dakikalarındayım. Bekliyorum kabir öncesi. Hissiz kollarımın seni saracağı bir anı bekliyorum Gel bana can ver.

Ben seni sabah mahmurluğunda sevdim. Ben seni teneffüs anlarda sevdim. Ben seni öğle saatlerinde sevdim. Aç karnına tokluğum diyerek sevdim. Elma şekeri esişlerde savrulurken çocukluğum, gasp edildi suskunluğum. Ben seni haykırırcasına sevdim. Şimdi kabirde dar gelir bana. Ben bir '' E '' harfiyim. Bilmediğim sokağının, kapı eşiğine iliştirdiğim sevdanım yani. Koca bir ayrılık ve sonrasında vuslatınla sevişmek gibi anlayacağın. Bundan sonra hicaz makamlarda geçireceğin bir ömürüm yani. Gecenin karanlığına sürülmüş gözüm. Sende unut beni. Sende unut...

Önder ÖZTÜRK

17 / 09 / 2010

02: 17