Sen Unut Beni Şiiri - Belgin Yazar

Unut beni de unutayım seni.
Arama, sorma beni.
Ben yokum artık
Ellerim ellerini tutmayacak,
Gözlerim gözlerine bakmayacak.
“Sevdam” deyip sarılmayacağım,
Gelir, diye yollarını gözlemeyeceğim.
Kahkahalarımı duymayacak,
Gözyaşlarımı silmeyeceksin.
İçim acımayacak senin yüzün asıldığında,
Canım yanmayacak canın yandığında.
Bir gülüşünle mutlu olmayacak,
Gözlerime baktığında, kaybetmeyeceğim kendimi gözlerinde.
Şarkımızı duyunca dolmayacak gözlerim.
İçim yanmayacak adını duydukça.
Her an aklıma düşmeyeceksin, olur olmaz zamanlarda.
Kokunu özlemeyecek, nefesini nefesimde istemeyeceğim.
Sesini duymak kafesindeki kuş gibi çırpındırmayacak yüreğimi.
Düşlerimi süsleyen öpüşlerin olmayacak,
Dokunuşlarını özlemeyeceğim.
Sadece mutlu olmanı isteyeceğim tüm yüreğimle.
Rüyalarım dışında “adamım” demeyeceğim, bir daha sana.

Sen mi?
Çok arayacak, çok özleyeceksin beni.
Baktığın her gözde, gözlerimdeki sevgiyi arayacaksın.
Kimse benim kadar sımsıkı tutmayacak ellerini.
Sabahları günaydın öpücüğüyle uyandırmayacaklar seni.
Derdini dert bilmeyecek,
Sen iyi oldukça iyi olacaklar.
Benim gibi okşayıp, öpmeyecekler bedenini.
Sevişmelerin ayin olmayacak onlarla.
Benden kalma bir iz, bir koku, bir nefes,
Bir öpüş, bir dokunuş arayacaksın sarıldığın bedenlerde.
Bana Aşk, demiştin, bir daha duymayacak kimse senden bu sözü.
“Kadınım” diyemeyeceksin yürekten, dolu dolu bir daha.
Oturup ağlamayacaksın benden başkasıyla,
Paylaşmayacaksın gözyaşlarını.
Çocuksu, güçsüz yanlarını göstermeyeceksin kimseye,
Korkacaksın seni anlamazlar, diye.
Kimse ile dans etmeyeceksin deniz kıyısında,
Şarkımızı duyunca bir yumru oturacak boğazına.
Özlem yakacak yüreğini, pişmanlıkla beraber.
“Ne yaptım ben”, diyeceksin yanıtı bildiğin halde.
Kokum tütecek burnunda, bir ses, bir şarkı hatırlatacak beni sana.
Keşkeler dolduracak yüreğini, sarılacaksın anılarımıza.
Gelemeyeceksin şehrime, beni görme korkusuyla.
Hem isteyecek hem de istemeyeceksin sesimi duymayı.

Biz mi?
Çok sevdik, sevildik.
Aşka layık bir aşk yaşadık.
Gittiği yere kadar, diye başlamıştık aşka.
Hep derdik ya “hayat önümüze gelir ve biz yaşarız”
Yaşadık hem de çılgınca, dolu dolu, sindirerek.
Ve bir gün söz bitti, aşk bitmedi belki ama biz ayrıldık.
Şimdi sen başka şehirde ben başka şehirde.
Aynı yıldızlara baksak ta, aynı havayı soluyup,
Hatırlasak da ta birbirimizi ve aşkımızı.
Şimdi unutma zamanı, sevdiceğim.
Anılarımızı yüreğimizin en değerli köşesine yerleştirip,
Başka yüreklere yelken açma, mutluluğu bulma zamanı.

“Ben seni unutmadıkça, sen beni unutamazsın”, demiştin ya,
Sakın ha yaşananları, anılarımızı değil sadece beni unut.
Ben beceremiyorum tek başıma, sen unut beni.
Unut ki… Ben de unutayım seni…

07.07.2010