Kalmışsın bir başına karanlığın içinde.
Ama hiç alışık değilsin karanlığa.
Oysa sen korkardın karanlıkdan.
Yürüdükçe kaybettin dostlarını.
Sen umudun yolcusu.
Her biri el sallar gönünün sızlamasın.
Hatırlıyorsun dün gibi dikiş tutmayan dertlerini.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta