Kalmışsın bir başına karanlığın içinde.
Ama hiç alışık değilsin karanlığa.
Oysa sen korkardın karanlıkdan.
Yürüdükçe kaybettin dostlarını.
Sen umudun yolcusu.
Her biri el sallar gönünün sızlamasın.
Hatırlıyorsun dün gibi dikiş tutmayan dertlerini.
Yüreğin yansın bir sen yanlızsın yine.
Sen umudun yolcusu.
Sokaklar boş kalır gönül dost arar.
Her tarafın zindan bir uyandığında.
Kalmışsın yine tek başına.
Uyku ağırlık vermesin yüreğine.
Sen umudun yolcusu.
Çok silkelenmek istersin yine.
Ama bir çare gücüne gitmesin söyle.
Zor olan karanlıksa zindanın hatırla yine.
Kim umursar aydınlığı göz alışmış karanlığa.
Sen umudun yolcusu.
Yürü arkana bakma yine.
Ağırılı bir gece sonu ağırsa.
Kalsın zindan böyle açığa çıkma.
Dost yok anla artık bunu.
Sen umudun yolcusu.
Kayıt Tarihi : 19.8.2020 22:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!