Bak; Ahmet işine, herkes kendine
Dil, dile sebeptir, sen üfledikçe.
Gerisini sorma, düşte dengine
Gül, güle nefestir, sen üfledikçe.
Fırtınalar koptu, içimde serin
Umutlarım işte, duada görün
Sedaları arşta, gönülde derin
Ruhlara nefistir, sen üfledikçe.
Güllerin açtığı, bir mekandayız
Dağları taşları, biz aşmaktayız
Çileyi dergaha, taşımaktayız
Dillere hevestir, sen üfledikçe.
Maşuku görür de, gülü sevinir
Dertli bülbülleri, ağıt çevirir
Mezarı deşince, ateş savurur
Bülbüle kafestir, sen üfledikçe.
Kayıt Tarihi : 7.5.2019 13:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!