Sen ufacıksın Şiiri - Fatma Hüser

Sen ufacıksın
Kıraç topraklarda yeşeren bir tohum gibi
Toprağa çakılı,suya hasret.
Küçücük bir incisin…
Kaybolmuşsun karanlığında,
Dünya denen adaletsizlik denizinin.

Sen ufacıksın
Ancak kara sinekler için önemli bedenin...
Kurumuş dudakların,yapış yapış saçların.
Sen bizim günahımızsın...
Kör vicdanlarımızın karanlığında
Bencilliklerimizle yeşerttiğimiz
Hesabını veremeyeceğimiz günahımız.

Sen ufacıksın
Ufacık lokmayla doyarsın eminim...Ama açsın...
Kemiklerine yapışmış bedenin iştahını açıyor birilerinin.
Evlat ediniyorlar kendi açlıklarını
Bir yığın şov insanlığın payını vermekten anladıkları
Onlar çöpe atıyor senin fakir tabağının hakkını.

Sen ufacıksın
Kök salamayacaksın bu dünyada belki de...
Neden?
Bizim yüzümüzden...Bizim yüzümüzden...