Sen Tutuyor Şiiri - Uğur Elçioğlu

Uyku değil de, sen tutuyor beni geceleri,
İçin de suskunluğum,
Gözlerim de kızıl bir tablo,
Yüreğim de toz koparan bir fırtına,
Yokluğun tutuyor beni geceleri...

Duman duman bir hasret sarıyor,
Yokluğunun resmini çiziyor beynim de ki ressamlar...
Ne yana dönsem, bilmediğim silüetler,
Hiç bilmediğim ağır yaralı ezgiler,
Sen tutuyor beni geceleri,
Sen tutuyor...

Kalemim den damlayan kan tutuyor beni,
Vurulduğum düşler de düştüğüm toprak tutuyor,
Gök ağlıyor yağmur tutuyor beni,
Tökezlediğim kaldırım taşları tutuyor beni,
Yokluğun tutuyor, uyku tutmuyor beni,
Sen tutuyor beni geceleri,
Sen tutuyor...

Yazdığım şiirler de ki yokluğun sarılıyor boynuma,
Katran tutmuş parmaklarım da kalemler ağlıyor,
Duasız cenazeler dolu masamda ki tabla da,
Bir yangın alevleniyor aldığım her solukta,
Yokluğun tutuyor beni geceleri,
Sen tutuyor...

Mıhlanmış zaman, yelkovanla akrep arasın da,
Kadehler den kızıl bir yalnızlık süzülüyor dudaklarıma,
Bir keman ağlıyor acı acı radyo da,
Tekrar tekrar vuruluyor aşklar kör karanlıkta,
Yokluğun tutuyor, uyku tutmuyor beni
Sen tutuyor beni geceleri,
Sen tutuyor,
Olmaz olası yokluğun tutuyor beni geceleri,
Yokluğun tutuyor...

Ve belki bu şiir seni ağlatmayacak ama,
Öldükten sonra beni yazacak bir kalem, yüreğini dağlayacak...