Sen Turunç Çiçekleri Kokardın

Bir tanem,
Turunç çiçeklerinin ne kadar narin olduğunu
O insanı sarhoş eden hoş kokusunu
Ya o yolları süsleyen görüntüsünün yanı sıra
İnsanları büyüleyen mis gibi kokusunu bilir misin sen?

Bilmezsin değil mi?
Dayanamaz ki şiddetli yağmurlara, rüzgarlara
Elle dokunup koklamaya bile gelmez hassasiyeti
Duydun mu hiç, ne kadar ömürleri olduğunu
Bu eşsiz güzelliklerin?
Onlar, kelebek misâli bir var, bir yok olurlar
Uyandığında tekrar gözlerini kapatıp görmek istediğin
Rüya gibidirler
Meyveye kesmeden önce…

Uzağından geçsen bile o kadar yeşilin arasında
“Ben buradayım” der, göz kırparak
Döner başın ciğerlerini mest eden
Seni kendinden geçiren kokusuyla
Büyüsüne kapılırsın ağır adımlarla uzaklaşsan bile

İşte o zarafet timsâli çiçeklerin memleketindenim ben
En az onlar kadar hassastır yüreğim de
Seni sevmekte sanırım böyle bir şey olsa gerek
Uzağımdayken bile hissetmek,
İçime çektiğim kokunla sarhoş olup,
Dolanmak, aranmak belki rastlarım diye
O bembeyaz yapraklarıyla yeşile taç olan
Çiçek misâli başımda taşımak…
N’olur basma üstüne! çiğneme!
Yere düşmüş çiçeklerin…
İstemem! ! !
Silinir yoksa tabanındaki yüreğimin kan izleri.
Silinir yoksa…

Nasıl ki yüzümüzdeki çizgiler
bizde yaşanmışlıklarımızın izleriyse,
Bir çiçekte meyveye kestiğinin ifadesidir
İşte o zaman bize…
Güneşin kucağında doğadan süzdüğü lezzeti sunar
Tıpkı bir tanem
Benim yaşam imbiğimden özenle süzdüğüm
Ve
Sana sunduğum sevdam gibi.
Sana sunduğum o eşsiz sevdam gibi…
ŞAFAKNUR YALÇIN