Sen Tükettin Şiiri - Ahmet Kılıç

SEN TÜKETTİN

Baharım yazın uğruna
Ele verip,sen tükettin
Sevdamı nazın yoluna
Sele verip,sen tükettin

Üçyüz altmış beşgün seni
Geçmiş de,dünümde seni
Gecemde düşümde seni
Unutturup, sen tükettin

Bilmedim nedir ihanet
Senin sevgin,hep kehanet
Şimdi seviyorum zannet
Avutup da,sen tükettin

Sen bu başa belamısın
Bu gözlerde elamısın
Beni yazan kalem misin
Karalayıp, sen tükettin

Sen ne sandınki kendini
Bende kaybettim dengimi
Güllerde açan rengimi
Diken açıp sen tükettin

Daha yanmamki aşkına
Artık kanmam bakışına
Yüreğimde bitişine
Sebep olup sen tükettin

Sanki aşka kervanmısın
Sen bu başa devranmısın
Acır yaram dermanmısın
Kanatıp da sen tükettin

Mezar olacak sokağın
Ağrı dolacak şakağın
Karanlık doğacak şafağın
Gündüzleri,sen tükettin

KILIÇ,değilsin umrumda
Artık sonsun bu yolumda
Şimdi başkası kolumda
Seni şimdi ben tükettim.