Sen Tekildin Bense Çoğul...

Sen Tekildin Bense Çoğul…

Her geçen saniye, ana avrat yüzüme söven ve sonra arkasına bakmadan kaçan bir çocuk masumiyetinde geçip gider. Ömrümden çalınan her zaman dilimi parçası aslında beni biraz daha yaklaştırır özlemini çektiğim sonuma… İstediğim huzura bir adım daha yaklaşırım. Bu yüzdendir mi bilmiyorum sabırla beklemeyi sevmişimdir bekleteni. Kızamamışımdır. Aksine daha çok sevmişimdir beni kendimle biraz daha fazla baş başa bırakmasını… Özlem duymuşumdur yokluğunda. Çekilen acı kırbaçlamıştır yüreğimi ve dökmüşümdür bu haliyle içimi.

Oysa çok farklıydın ilk zamanlarda. Belki de göz yanılsamasıydın. Yada ne bileyim bir yıldız kayması. Sen tekildin, bense çoğul. Biliyorduk aramızdaki uçurumun kaç yar olduğunu. Düşsem, paramparça olurdum biliyordum ve ben çok korkuyordum. Ben, yamacında oturup seyredeyim isterdim batan günün kızıl rengini yahut doğmaya yeltenen kız kurusu güneşi. Engelliydi kaderim ve kötürüm olmuştu düşüncelerim.Karar veremiyordum. Gitmeli miydim yoksa kalmalı mıydım bu öldürgen hayatta…

Örümcek ağları gibi avuçlarına dolanıyordu yüreğimden kopan her bir cümle ve silkeledikçe eline yüzüne bulaşıyordu. Tiksinir gibi oldun ve bir daha adresine mektup yollamamı istemedin. Şaşırmıştım bu durum karşısında. Hiç Beklemiyordum.. Donakalmıştım. Oysa seviyorsun sanırdım sana hitaben yazılı olan yazgıları. Beğeniyorsun sanırdım, seni şekilden şekle sokuşlarımı. Bazen bir yıldız kayması oluyordun. Bazen uyuyan güzel, bazen de batan günün kızıl rengi ama istememiştin artık. Bu yüzden bende bırakıyorum bu son yazıyla ruhuna dokunuşlarımı…

Taşlamak geçiyor içimden geçen zamanı, gökyüzünü taramak. Birkaç yıldız vurup kendi yakamozumu gözyaşlarımda oluşturmak. Sonra sabahlara kadar içmek. Biraz kavun biraz beyaz peynir. Bir de içli bir şarkı tutturdum mu keyfime değmeyin. Belki bastırır rakı, içimde olan bu acımasız efkârı.

Kapatmıştım oysaki ben yüreğimin tüm kapılarını. Yakmıştım ruhumu cehennemin en kızgın korlarında. Dağlamıştım gözlerimi ve dilimi. Olmayacaktı. Sondu yıllar önce. Bir dahası olmayacaktı. Açmayacaktım kapılarımı. Kanmayacaktım günahların şehvetine, arzulamayacaktım ıslak ıslak, düşlemeyecektim, aşkı tatmayacaktım. Tövbekârdım oysa kapatmıştım bedenimi keşişler gibi manastırlara. Baltalı Mehmet Paşa gibi bir kadına tüm kalelerimi teslim ettim. Yanıldım. Kapıldım ve sonunda aşağılandım…

Sen tekilsin bense çoğul. Sen realist ben hayalperest, sen hümanist bense ruhani… Sen her şeysin, bense kocaman bir hiçim…

26.05.2007
Çarşamba,
Alperen KARADAĞ