Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
şiirler, Işık’lar içinde uyu şair...
gerçekten yalnız değiliz!..öyle çok kalabalıklaştık ki, sorma gitsin şair!..:)her bir yanımız çeşit çeşit insanlarla doldu taştı!.gülüşlerimiz, yürüyüşlerimiz, bakışlarımız bile değişti!.. eskiden tek düzeydik biz, birbirimize benzerdik..bu değişim içimi acıtıyor, şair...
şiiri okuyunca, nedense Ahmet Arif’i düşündüm...onun yeşil soğanlarla gelmesini istediği görüşmecisini!..geldi mi, gelmedi mi bilmiyorum..bildiğim bir şey var ama, memlekete gelmeyen bahar!..
içerde olanlara, dışarda olanların yazdığı şiirlerin sonu gelmeyecek bu gidişle!..aynen bu şiirde olduğu giibi...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta