Sen Susunca Şiiri - Mustafa Bağcı Çevirmen

Beni telefonda susarak cezalandıran aşkıma...

sen susunca,
susmak ister yüreğim
susar içimde birşeyler, susar sevdiğim şarkılar
susar dilim, damağım...

sen susunca, havalanır kuşlar dallarımdan
bir yağmur öncesi yüreğim,
kara bulutlar kaplar göklerimi
gözlerimi karanlıklar...
susar renklerim, susar nefesim...

sen susunca,
kaybolmuş bir çocuk kalbim,
kimsesiz, muhtaç ve çaresiz
gözlerinde korku
kayar gider elleri annesinden...
susar gözleri, susar sesi
sessiz bir çığlık,
sensiz bir hüzün
yayılır geceye...
kararır dünya
sararır yapraklar
yiter o çok beklediği baharı...
sensizliğin, sessizliğin kalabalığında

sen susunca, susar kalbim
susar ruhum
sahipsiz bir ceset gibi,
sürüklenir suskun bedenim
azgın sularında sensizliğin
vurur hüzün kıyılarına...

Sevgilim, sen susunca, susar yüreğim,
Susar sesine..
Susar nefesine...

İstanbul, 1 Mayıs, 2007